پانکراس مصنوعی و باز هم شیمی

مطلبی در مورد پانکراس مصنوعی خوندم که از اختراع جدید دانشمندان درزمینه ی بیماران دیابتی بود.این ابداع باعث میشه این وسیله ی کوچک به مچ دست بیماران بسته بشه مثل ساعت و وقتی میزان انسولین خون کاهش پیدا کنه انسولین بصورت خودکار به فرد تزریق بشه      دیگه نیازی به خون گرفتن و تعیین میزان انسولین خون و تزریق نابهنگام نیست.

مطمئن ام شما رابطه ی این دستگاه با الکتروشیمی را درک کردید.

برای شرح این رابطه که از کتاب الکتروشیمی بارد براتون بیان میکنم به ادامه مطلب مراجعه کنید.

با مثال ساده شروع میکنیم حس بویایی شما برچه اساسی کار می کند؟؟توان تشخیص میلیون ها بوی متفاوت حتی در مقادیر کم  برای کدام یک از دستگاههای ساخته شده دست بشر ممکن است؟حس بویایی در یک برهمکنش با مواد بوداربصورت علایم الکتریکی از طریق سیستم عصبی به مغز منتقل میشود.ساخت زیست حسگری مانندبینی انسان هرگز ممکن نیست.

شیمی دانان برای اینکه مراحل اندازه گیری آنالیت و زمان انجام آزمایش های آن راکاهش دهنددست به اختراع زیست حسگرهایی زدند که بصورت انتخابی عمل میکنند.

زیست حسگرها یک ماده زیستی هستند که با گونه موردنظر اختصاصی برهمکنش میدهند و بعد از برهمکنش تبدیل به علایم قابل دریافت مثل تغییررنگ یا علایم الکتریکی می شوند.

مثل آنزیم ها که اولین حسگرهای الکترودی هستند.پادتن ها نوکلئیک اسیدها و گیرنده ها دیگر زیست حسگرها هستند.

یکی از کاربردهای زیست حسگرها در آزمایش های بالینی است.این وسیله زمان دسترسی به جواب آزمایش را کوتاه میکند.همچنین از این وسیله در محیط های زنده هم استفاده میکنند.

پانکراس مصنوعی یک زیست حسگر است که از طریق یک ریزپردازشگربا یک پمپ حاوی انسولین ارتباط می یابد تا متناسب با نوسانات قند خون فرمان انتقال مقدارلازم از انسولین را به بدن بیمار صادر کند.(در عرض ۳۰ ثانیه)این وسیله ضرورت انتقال خون به آزمایشگاه را از بین میبرد و نیازی به خون گرفتن از بیمار نیست.

در حال حاضر تلاش برای ساخت زیست حسگر بسیار ظریف برای گلوکز خون در جریان است که بتوان آن را در زیرپوست بیماران دیابتی  برای مدت طولانی قرار داد.

برای آشنایی بیشتر با زیست حسگرها بمی تونید به الکتروشیمی بارد یا الکتروشیمی دکتر گلابی مراجعه کنید.