شیمی پیام نور
خودکشی سلول‌های سرطانی با نانوذرات مغناطیسی پژوهشگران دانشگاه لوند با تحریک لیزوزوم‌های سلول سرطانی آنها را وادار کردند که خود را از بین ببرند. برای این کار نانوذرات اکسید آهن وارد سلول سرطانی شده و با اعمال میدان مغناطیسی، موجب حرکت نانوذرات می‌شوند؛ چرخش نانوذرات موجب تحریک لیزوزوم‌ها شده و تحریک سلولی انجام می‌شود. با این تحریک لیزوزوم سلول سرطانی شروع به از بین بردن خود سلول می‌کند.شیمی‌درمانی معمولاً روی تمام سلول‌ها، سرطانی و سالم، تأثیر می‌گذارد،…

خودکشی سلول‌های سرطانی با نانوذرات مغناطیسی

پژوهشگران دانشگاه لوند با تحریک لیزوزوم‌های سلول سرطانی آنها را وادار کردند که خود را از بین ببرند. برای این کار نانوذرات اکسید آهن وارد سلول سرطانی شده و با اعمال میدان مغناطیسی، موجب حرکت نانوذرات می‌شوند؛ چرخش نانوذرات موجب تحریک لیزوزوم‌ها شده و تحریک سلولی انجام می‌شود. با این تحریک لیزوزوم سلول سرطانی شروع به از بین بردن خود سلول می‌کند.
شیمی‌درمانی معمولاً روی تمام سلول‌ها، سرطانی و سالم، تأثیر می‌گذارد، بنابراین اثرات جانبی آن بسیار زیاد است. در رادیوتراپی نیز بافت‌های سالم اطراف سلول‌های سرطانی نیز دچار مشکل می‌شوند. اما در این روش تنها به سلول سرطانی حمله می‌شود.
بیش از این نیز از نانوذرات مغناطیسی برای از بین بردن سلول‌های سرطانی استفاده شده بود؛ اما در تمامی آنها فرآیند گرم شدن موجب از بین بردن سلول‌ها می‌شده است. گرم شدن موجب التهاب بافت شده و ممکن است سلول‌های سالم اطراف را نیز تحت تاثیر قرار دهد. اما در روش جدید، نانوذرات به صورت کنترل شده به چرخش در می‌‌آیند و سلول‌های سرطانی به وسیله ی لیزوزوم‌ها از بین می‌‌روند.
هر چند این روش برای درمان سرطان ابداع شده اما می‌تواند کاربردهای گوناگونی داشته باشد؛ برای مثال می‌‌توان از آن برای درمان برخی بیماری‌هایی نظیر دیابت نوع یک که منشاء‌ آن ها سیستم ایمنی بدن است، استفاده کرد.