تفلون از پلیمر شدن رادیکالی تترا فلوئورو اتیلن تشکیل می شود.داستان کشف آن حکایت جالبی از کشف های تصادفی در شیمی است که نخستین بار در ازمایشگاه تحقیقاتی شرکت دوپان روی داده است.
در آن زمان با این که تترافلوئورواتیلن ساخته شده بود، ولی کوشش برای پلیمر کردن آن ناموفق بود.
از آنجایی که این ترکیب گازی در یک سیلندر کوچک نگهداری می شد، پس از مدتی که برای اجرای آزمایش دیگری به این ماده نیاز شد، با باز شدن شیر سیلندر هیچ گازی از آن بیرون نیامد. مسئول آزمایشگاه برای رد این فرضیه که گاز از ظرف نشت کرده است، سیلندر را با ترازو کشید و مجموع جرم سیلندر و گاز را با با مجموع جرم سیلندر و گازی که در ابتدا در ان بوده، مقایسه کرد. یکسان بودن این مقادیر اشکار کرد که گاز تترافلورئوراتیلن باید به فراورده دیگری تبدیل شده باشد.
کنجکاوی این شیمیدان سبب شد تا وی سیلندر را ببرد و پی به وجود ماده جامد پلیمری در درون سیلندر ببرد. پلیمری که او پیدا کرد خواص جالبی داشت و همین انگیزه ای برای تلاش های بعدی شد.
نتیجه این کوشش ها سرانجام به روشی برای تهیه این پلیمر منتهی شد. تفلون به دلیل داشتن ساختاری خطی و بدون پیچیدگی فضا شیمیایی، دمای ذوب بالایی (۳۲۷ درجه سانتی گراد) دارد.
تفلون، پلیمری انحلال ناپذیر و از نظر شیمیایی بسیار بی اثر است. ازتفلون برای ساختن سوپاپ ها و پوشش های مقاوم در برابر مواد شیمیایی استفاده می شود و به دلیل خواص نچسب و مقاومت گرمایی بالایی که دارد، کاربرد وسیعی در پوشش دادن به ظروف پخت و پز یافته است.
ظروف نچسب تنها وقتی مضر می شوند که تا دمای بالاتر از ۳۵۰ درجه ی سانتیگراد یا ۶۵۰ درجه ی فارنهایت حرارت داده شوند. این هنگامی رخ می دهد که یک ماهی تابه خالی روی شعله گذاشته شده است. در این حالت لایه ی نچسب، دودی آزاد می کند که سمی و آزاردهنده است.